Lepiej by zraniła cię prawda, niż pocieszyło kłamstwo

 Najlepszym sposobem na strach jest stawić mu czoło.

 Słowa i czyny nic nie znaczą, liczą się uczucia.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Owoc dojrzewa i spada. Człowiek czasami musi upaść, aby dojrzeć.

 Słodko, słodko otrząsnąć pył z obuwia i odchodzić nie pozostawiając nic za sobą, nie, nie odchodzić, ale iść... [...] Odchodzić idąc, iść odchodząc i nie czuć nawet wspomnienia.

 Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać.
Taka samotność jest straszna, bo człowiek
uciekając od miłości, ucieka od samego życia.
Zamyka się w sobie.

 Chcąc mieć szczęście, trzeba oddalać myśli od nieszczęścia.

 Jeżeli chcemy pławić się w blasku dokonań naszych dzieci, musimy być także gotowi na przyjęcie odpowiedzialności za ich katastrofy.

 -Idź spać.
-Idź do diabła.
Zgrzyta zębami. Idzie do drzwi.
-Jestem już w połowie drogi.

 Tylko głupcy myślą, że Boga nie ma. I tylko głupcy myślą, że Bóg jest dobry.