Uśmiech przeskakiwał jak maleńka pchełka z twarzy na twarz.

 Jeden zachodzi daleko, drugi nie, ale istotą rzeczy jest to, czy każdy zrobił w tym względzie wszystko, co było w jego mocy.

 Życie spędzone na popełnianiu błędów jest nie tylko zacniejsze, ale także bardziej użyteczne niż życie spędzone na nierobieniu niczego.

 Strach dzielony z kimś ma nie takie wielkie oczy.

 Połowa zła na tym świecie wynika stąd, że ktoś chce się czuć ważnym.

 Niedobrze jest być zbyt wolnym i niedobrze jest także mieć wszystko , czego się potrzebuje.

 Bo już taki się zwyczaj utarł, że każdy ma swoje dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały, a niektórym tego nawet za mało i mają jeszcze nadzieję na wieczność.

 „Stracić kogoś kochanego to zmienić swoje życie na zawsze. Nie przeżyjesz tego, bo "to" jest osobą, którą kochasz. Ból przemija, spotykasz nowych ludzi, ale pustka nigdy się nie wypełnia. Jakżeby mogła? Śmierć nie osłabia wyjątkowości kogoś, kto znaczył aż tyle, aby go opłakiwać.”

 Egoizm bowiem bywa lekarzem serca.

 Usłyszałam kiedyś, że rzeczywistość nie jest niczym innym jak tylko zbiorowym snem.

 Jednak nieszczęściem dobrego kłamcy jest to, że choć inni wierzą w jego słowa on sam nie potrafi.