Przyjaciele przychodzą i odchodzą, a rodzina zawsze zostaje.

 Był katastrofą, która czeka na to, aby się wydarzyć.

 Zdechnąć można i człowiek nie wie nawet dlaczego.

 Jeszcze w nią nie wszedł, już nie ma jak wrócić.

 Siedzimy zasłuchani i zauroczeni jak zawsze, gdyż dobre opowieści mają to do siebie, że ich magia nigdy nie blaknie.

 Zaczęło mi zależeć na niosącym ukojenie cieple jego wspaniałego uśmiechu.

 To bardzo stresujące.
Jakim cudem szesnastoletni
(lub siedemnastoletni, jak w twoim przypadku) ludzie mają wiedzieć,
co chcieliby robić przez resztę życia?

 Po cholerę dręczyć się spoglądaniem na zakazany owoc, zwłaszcza gdy owoc ten ochoczo spada w obce ramiona.

 Każdy z nas powinien szukać swojej Własnej Legendy.

 Bo marzyć znaczy żyć!

 Jeżeli chcesz zrozumieć słowo szczęście, musisz je pojmować jako zadośćuczynienie, a nie jako cel.