Kościoły mogą być piękne, ale zawsze są zimne i smutne.

 W jakiś dziwny sposób cierpienie dodaje smaku i intensywności, wzmaga pragnienie.

 Wydawał z siebie ponury, beznadziejny dźwięk bezmiernej rozpaczy, najczarniejszej pod słońcem.

 Wszyscy wiemy, że czeka nas śmierć, ale nikt w to nie może uwierzyć.

 Tu leży pies pogrzebany.

 Narażenie się na ból dla dobra ludu i kraju, który kochasz, to najwspanialszy wyczyn, do jakiego jesteśmy zdolni.

 Najbardziej boimy się siebie samych oraz naszych cech, które widzimy w innych.

 Czas jakby potęgował gmatwaninę zdarzeń, w której pojęcia "przedtem", "teraz" i "potem" były pozbawione logicznego następstwa, pozostawał tylko zamęt.

 Skrył łzy gdzieś głęboko, tkwiły tam i gryzły jak drobinki szkła.

 Zwierzęta nie znają naszego języka, ale bez wątpienia rozumieją język emocji.

 A co się działo w jej duszy?
To, co w dzień ostateczny dziać
się będzie ze światem naszym,
a czego słowa nie opiszą.