W naszym świecie nic nie było dobrze. Z wyjątkiem tego, ...

 Niekiedy bardziej liczy się głos opowiadający jakąś historię niż sama opowieść.

 Najgorszą chorobą świata jest myślenie. Jest bowiem nieuleczalne.

 Ty prosty człowieku z prowincji w worku przywieziony.

 I zdałem sobie sprawę, w bardzo wyraźny
i bardzo rozdzierający sposób, że niewiele razy w moim życiu doznałem podobnego uczucia idealnej bliskości.

 Nikt z ludzi nie umie zaczarować śmierci.

 Wszyscy mamy chwile słabości. Tak naprawdę liczy się to, jak sobie z nimi radzimy później.

 Często najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić – nieraz na zawsze.

 Teraz wiem, że gdybyśmy po prostu odrabiali lekcje, kładli się spać przed dwunastą i wstawali na poranne zajęcia — gdybyśmy żyli jak normalni ludzie — uniknęlibyśmy z powodzeniem wielu niedorzeczności. Bylibyśmy zbyt zajęci pogonią za celowym życiem, by uczestniczyć w drugorzędnych melodramatach. Ale nie należeliśmy do normalnych ludzi. Byliśmy zdesperowani
i stuknięci, wszyscy, co do jednego.

 I zwykłem robić to, co lubię, a nie to, co trzeba.

 Czas upływa, a my upływamy wraz z nim.