Gdyby tak do mózgu czopki można było wpuszczać.

 Życie jest krótkie, a śmierć wieczna.

 Życie jest szkołą ducha (...) Nauka jest potrzebą naszej duszy, a cierpienie to najlepszy nauczyciel.

 Nie ma większego potwora niż rozum.

 Nie chcę o tym teraz myśleć - postanowiła.- Jeżeli zacznę o tym myśleć teraz, będę się musiała martwić. Nie ma powodu, aby sprawy nie miały się ułożyć tak, jak tego chcę(...)

 Chodząc ulicami, płaczę do siebie. Nie za bardzo, więc nikt nie zauważa.

 Umieram z miłości... tak bardzo ją kochałem!... I nadal kocham, bo z tego umieram. Gdybyś wiedział jaka ona była piękna, kiedy pozwoliła mi się żywa pocałować! Po raz pierwszy wtedy pocałowałem kobietę... żywą, tak, żywą, a piękną jak umarła!

 Pokaż mi opanowanie. Pokaż mi spokój. Pokaż mi powściągliwość.
Błysk

 Ona nie ma pojęcie. W ogóle nie rozumie, jak ludzie na nią reagują.

 Mieszkanie bez książki ciemniejsze jest niż bez lampy.

 Ale kto mógłby żyć z wiedzą o tym, które dokładnie gwiazdy już umarły - pomyślała, patrząc na nocne niebo i mrugając. - Czy ktokolwiek zniósłby myśl, że wszystkie są już martwe?