Daj im migoczące światełka, a nazwą je nadzieją. Daj im ...

 Człowiek człowiekowi panią z dziekanatu.

 Zupełnie nie rozumiem, jak mogłam dać Ci taką władzę nade mną.

 Oto moja dziewczyna. Twarda jak bawełniana kulka.

 – Sie masz!? Jak leci?
– Normalnie.
– No, to trzeba to oblać.
– No trzeba.

 - Może umrzeć.
- Gorzej. Może to przeżyć.

 Zobaczyć osobę, którą się kocha, choćby na krótko, jest już szczęściem.

 Czuł się zupełnie sam. Przeszłość była martwa, przyszłość niewyobrażalna.

 Artur bez Excalibura, nie przestaje być Arturem.

 Pamiętam każdą wspólnie spędzoną chwilę. A w każdej było coś wspaniałego. Nie potrafię wybrać żadnej z nich i powiedzieć: ta znaczyła więcej niż pozostałe.

 Im większa przyjemność,
tym wyższą cenę trzeba
później zapłacić.