Wszystkie ludzkie uczucia stają się malutkie, gdy patrzy się na ...

 Pomóż wspomóż dopomóż wyjątku czuły
odeprzeć tłumne armie reguły.

 Jak się nie ma celu, wszystko się rozlatuje, rozłazi. Trzeba mieć dokąd iść.

 Ta absolutna redukcja potrzeb i oczekiwań dawała jej swoiste poczucie wolności.

 Jeżeli po moim wyjściu zaalarmuje pani zamek, nigdy nie dokończy pani tego sweterka.

 (...) jak to 'dziwnego'? Przecież w ETAP-ie wszystko jest dziwne.

 Każdy ma swoje miejsce ulubione w dzieciństwie. To jest ojczyzna duszy.

 Nie wstydzić się siebie. To jest jedyna prawdziwa wolność.

 Ludzie po to błądzą, żeby się odnaleźć.
Gorzej, jak myślą, że się odnaleźli, a to nie prawda.

 Na horyzoncie zawsze czeka nas coś niemiłego.

 Smutek rozproszy się jak słońce wstanie. On jest jak mgła.