Po co kłamać? - zastanowił się Barbie. Reakcja odruchowa? Cywilów ...

 Szczęście potrafi dopaść człowieka w absurdalnych okolicznościach.

 Może prawdziwe uczucie to nie nagły płomień, trzęsienie ziemi. Może wystarczy dotknięcie dłoni, silny uścisk ramion, łagodny głos. I może nie od razu zmienia świat, a jedynie dwa życia na lepsze, trochę spokojniejsze i nie tak strasznie samotne.

 Człowiek nie wie, na ile go stać, dopóki nie spróbuje.

 Nieskończona przyszłość sprawia, że zyskanie znaczenia w taki sposób staje się niemożliwe.

 Nigdy nie jest za późno, żeby zawrócić z drogi, którą się obrało.

 Nadzieja tego świata wykrwawia się z lufy karabinu.

 Dopóki człowiek nie odkryje czegoś, za co gotów jest umrzeć, nie nadaje się do życia.

 (...) we wznoszeniu się cywilizacji widział
tylko rosnącą górę głupstw i błędów, która
musi kiedyś runąć miażdżąc tych, co ją wznosili.
Jeżeli nawet tak jest istotnie, to powinniśmy
jednakże żyć tak, jak gdyby było inaczej.

 Nieuczciwość nie staje się uczciwością dzięki zgrabnej metaforze.

 Nie mów mi, że niebo jest granicą, skoro są ślady stóp na księżycu