Gdy śmierć wyczytała jej imię, potrafiła rozpoznać jej głos.

 -przypominasz mi coś, kiedy patrzę na ciebie. -coś przykrego? -coś, o czym nie chcę pamiętać. -co? -życie.

 Była dla niego tylko epizodem. Znaczyła tyle, co dym z papierosa...

 Dorastanie jest straszne, ale to i tak lepsze niż wszelkie inne możliwości.

 A zwątpienie jest wyzwaniem rzucanym przez Boga, bo czujesz wtedy Jego brak i cierpisz.

 Czasami wydaje się nam, że ludzie są loteryjnymi losami: że znajdują się obok nas, by urzeczywistnić nasze absurdalne nadzieje.

 Wszyscy pokonujemy w ciągu życia naszą własną niewidzialną drogę.

 Nie burzy się czegoś, co pragnie się mieć w przyszłości.

 Moje nadzieje nie zawsze się spełniają,ale zawsze mam nadzieje:))))

 Nie strwożą słowa, kogo czyn nie straszył.

 Sprawiana przez ciebie przyjemność równa się tej, którą otrzymujesz w zamian.