Nazwiska odbijają się echem w pokojach przeznaczenia.

 Jak słońce topi lód,
tak dobroć usuwa

nieporozumienia,
nieufność i wrogość.

 Każda dusza ma swoje światło życia, każdą duszę wypełnia nadzieja, z niej czerpiemy siłę.

 Rzeczywistość jest tak pozbawiona nadziei, że dwakroć cenniejsza jest dla mnie wyobraźnia.

 Ze wszystkich rzeczy wiecznych miłość trwa najkrócej.

 - Wiesz, że są tacy goście, którzy czują się zaszczuci w towarzystwie mądrzejszych od siebie? Ja na szczęście do nich nie należę.

 
Los dobiera nam krewnych, przyjaciół wybieramy sami.
Jacques Delille.

 Ja naprawdę potrafię być wesoły.
I przyjacielski. I sympatyczny.
I życzliwy. A to dopiero początek wyliczanki. Tylko nie proście mnie, żebym był miły.
Ta cecha nie ma ze mną nic wspólnego.

 Niech zginie świat, byleby stało się zadość sprawiedliwość.

 Jestem heretykiem miłości, moje łzy płoną do Ciebie.

 Umarła w samotności i przerażeniu. A ja, choć żywa, byłam samotna i przerażona.