Przeszłość jest niby krajobraz – zaciera się, w miarę jak ...
Przeszłość jest niby krajobraz –
zaciera się, w miarę jak się oddalamy.
Udostępnij:
Inspiracje:
Trzeba bowiem się oddalić, żeby być naprawdę blisko.
Myślę, że najlepiej jest kochać dzielnie i akceptować - tyle ile można znieść.
Tylko pamiętaj, by zawsze być sobą i nie bać się mówić tego, co myślisz, albo tego, by głośno marzyć.
Nienawiść, zawiść, chciwość i zemsta – wszystko to zamiatano pod dywan, bo „co ludzie powiedzą".
Żadna walka nigdy jeszcze nie udowodniła, że ktoś ma rację lub że jej nie ma.
Wpatrując się w sufit, doszła do wniosku, że może dlatego nie może płakać. Bo jaki był sens rozpaczać, skoro nie miał jej kto pocieszyć? I kiedy nawet samej siebie nie umiała pocieszyć?
To była wolność. Utrata całej nadziei była wolnością.
Bo czymże jest twoja dusza? Co ona warta? Toż to śmietnik przeżyć, śmietnik uczuć, śmietnik wyobrażeń i myśli, który spalę w czystym ogniu.
Ciężko jest być młodym. Są takie rzeczy, na które nawet myślenie nie poradzi.
Mam wrażenie, że aby udokumentować stan mojej psychiki trzeba było ściąć przynajmniej dziesięć drzew.