Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 Co mnie najbardziej martwi to cały ten czas, który straciliśmy.

 Ile wielkich spraw w życiu człowieka zależy od maleńkich, niedostrzegalnych nieomal decyzji.

 Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.

 Musimy się przyzwyczaić do tego, że przed
najważniejszymi skrzyżowaniami naszego
życia nie ma żadnych znaków ostrzegawczych.

 Jak można zadawać ból osobie, którą się kocha bardziej niż siebie samego?

 Wady wielkich ludzi są pociechą matołów.

 Świat jest zły i jeszcze mu się to ułatwia

 To nie ból, lecz strach przed bólem zmusza człowieka do uległości.

 Szczęście, którego wyczekujemy, potrafi zburzyć to, które właśnie przeżywamy.

 Błogosławione niech będą moje porażki! Zawdzięczam im wszystko, co wiem.