Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 Miłość do Boga czysta jest wtedy, gdy radość i cierpienie wzbudzają w nas taką samą wdzięczność.

 Mimo wszystko, życie jest wspaniałe.

 Zmarli widzą inaczej niż żywi, widzą naprawdę.

 Ta skromna szara czapka powinna być dzisiaj symbolem Europy.

 Za słabi by żyć. Ale dość silni by upierać się przy życiu.

 Bohater, który uwolni księżniczkę z wieży, w zasadzie nie ma wyboru. Musi spędzić
z nią resztę życia.

 Dom to wcale nie są ściany
i sufity i podłogi
ale ręce naszej mamy.

 Możesz kogoś, kto ma oczy zawiązane, nie wiem jak zachęcać, aby patrzył przez opaskę, a i tak nic nie zobaczy.

 Pan ma jakiś plan dla nas wszystkich, ale czasem nie rozumiem, co chce nam przekazać.

 To był jeden z tych snów, które przenikają do przestrzeni między sekundami i dowodzą, ze sen rządzi się własną fizyką, czas kurczy się albo puchnie, całe życia przemijają w mgnieniu oka, miasta płoną w proch między jednym a drugim trzepotem powiek.