To wielka odpowiedzialność, zacząć książkę.

 Życie z drugim człowiekiem polega na tym, że zaczyna się lubić jego dziwactwa.

 Rośliny są jak ludzie, potrzebują miłości, ale i ludzie są jak rośliny, pozbawieni miłości więdną.

 Męczymy się, a to wszystko jest przeciw śmierci.

 Książka powinna w duszy czytelnika wywoływać obrażenia.

 Ludzie mylą prostotę z biedą.

 Perspektywa śmierci to bardzo silna motywacja.

 Coraz więcej rzeczy rozumiem, lecz coraz trudniej mi przychodzi wyrazić to w słowach.

 Jak człowiek nie potrafi śmiać się z nieszczęścia, śmiać i trochę zabawić, to albo jest martwy, albo mu życie obrzydło.

 Jeśli możesz sobie coś wymarzyć, możesz to zrobić.

 Odważni nie żyją wiecznie, ale tchórze nie żyją wcale.