Wilków się bać, do lasu nie chodzić.

 Musiała zacisnąć zęby. Niektórzy po prostu nie mieli karnetu na "żyli długo i szczęśliwie", bez względu na to, co do siebie czuli.

 Myślenie nie jest nieodzowną funkcją człowieka. Komplikuje życie.

 Jak mówią Francuzi: im więcej zmian, tym bardziej jest tak samo.

 Taaa... też cię lubię, mój ty promyczku słońca.

 Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi momentami największego smutku – i także największej radości, żyjemy w ekstatycznych momentach,
lecz pomiędzy nimi trwają epickie przerwy.
W życiu najwięcej jest właśnie tych przerw, które, spragnione może następnej epifanii, lękające się następnej klęski, rozpościerają się między wielkimi i rzadkimi momentami jak łagodny płaskowyż, w wysokich górach. Póki znajdujemy się na płaskowyżu nie umiemy nigdy zgadnąć, co jeszcze się wydarzy, co przyniesie następne gwałtowne uderzenie życia. Nieraz myślimy, że nic się już nie wydarzy, że smutek nigdy się nie skończy. Ale na ogół mylimy się – zawsze przychodzi następny wstrząs,
czasem też następna radość. Zawsze przychodzi
kolejny rozdział, a w nim ukryte skarby –
żyjemy w chwili i w trwaniu.

 Wartość rzeczy oceniana jest przez to, jak bardzo ktoś jej pragnie.

 Ludzi można zrozumieć tylko wtedy, gdy się zna ich przeszłość.

 Kiedy Twoje życie się skończy, nie wszystko odejdzie wraz z Tobą.

 Naprawdę głębokiego smutku nie da się wyrazić nawet łzami.

 Dzieci widzą magię, ponieważ jej szukają.