(...) niepotrzebne uczucia mocno spowalniają rozwój.

 Czy to już miłość, gdy ktoś zajmuje tak dużo miejsca w życiu drugiej osoby, że po jego odejściu powstaje niemożliwa do zapełnienia ziejąca pustka?

 Długo czeka się tylko na lepsze czasy.

 Umrę tak jak chcę. To moja choroba, moje śmierć i mój wybór.

 Czasem to, czego najbardziej się lękasz, jest kluczem do odnalezienia szczęścia.

 Chcąc doznać pełni szczęścia, trzeba je dzielić z kimś drugim.

 Póki jest nadzieja na zemstę, można wiele przetrzymać.

 Każdy żyje za siebie i każde życie jest osobną historią.

 Na czyje siły, na czyj rozum obliczone jest życie?

 Proszę sobie wyobrazić roślinę, która więdnie, bo nie pada deszcz, tak wiedzie się tutaj ludziom. Nikt o nich nie mówi, nikt ich nie potrzebuje i nie mają oni żadnej szansy kiedykolwiek stąd wyjść. Dlatego odmawiają wreszcie nawet przyjmowania pokarmu.

 Nie ma problemów są tylko wyzwania.