Jak łatwo przegapiamy to, co oczywiste.

 I coraz większa była/nad moim dniem wieczność.

 Życie jest wieczną ucieczką od samych siebie, nic nie można na to poradzić.

 Wrogowie są proszeni o ustawienie się w kolejce.

 Jakoś to będzie,
bo jeszcze tak nie było,
żeby jakoś nie było.

 Nie ma takich chwil, gdy nic się nie dzieje.

 Kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie.

 Człowiek powinien zrobić dla ludzkości coś więcej, niż pisać wiersze.

 Bo w tym cały jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz.

 Im więcej ktoś ma do stracenia, tym bardziej chce to zatrzymać.

 Czarodziejki, moi panowie, na nic tak nie lecą, jak na wyszukany bajer.