Koniec końcem, zawsze po burzy wychodzi słońce.

 Chcę ci po prosu podarować cały świat (...) i jeszcze chronić cię przed nim.

 Przykuwa mnie tu niewidzialny łańcuch: nadzieja, że mnie pani pokocha.

 Ludzie tworzą miejsca, a miejsce tworzy ludzi.

 Uczyć się, nie myśląc, to strata czasu, myśleć, nie ucząc się, to szkodliwe.

 Często jednak gość nie zaproszony okazuje się najcenniejszym towarzyszem.

 Bóg wyznaczył na świecie dla każdego z nas szlak, którym musimy podążać.

 Nie warto płakać nad rozlanym mlekiem.

 Moim zdaniem być prawdziwą kanalią to nie tylko praca, ale wręcz powołanie.

 W życiu spotkasz setki ludzi, ale rzadko uda ci się spotkać Człowieka.

 I kołek ubrać to ładniejszy.