Czytać w sercach jest równie trudno, jak dotknąć ręką nieba.

 Im bar­dziej poz­naję ludzi, tym bar­dziej kocham zwierzęta.

 Można tęsknić tylko do tego, o czym się pamięta...

 To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

 Ci, którzy potrafią - robią, ci, którzy nie potrafią - uczą.

 Gówno mam, a nie serce. Nie uda wam się mnie zmusić, żebym coś poczuł. Nie uda wam się do mnie dobrać.

 (...) balansuję wciąż pomiędzy pragnieniami zupełnej samotności, by czytać i pracować, a tak wielką potrzebą ludzkich gestów i słów.

 Moje dni upływają pomiędzy logiką, gwizdaniem, chodzeniem na spacery i stanami depresji.

 Rosnący księżyc daje ludziom nadzieje na lepszą przyszłość. Odnawia się cykl życia.

 Istnieją rzeczy, których można się nauczyć nawet od zmarłych.

 Wewnątrz każdej bryły węgla tkwi diament, który czeka, żeby się wydostać.