Sama czuję się bezpieczna. W samotności ból jest mniej intensywny.

 Wspólne rzyganie, jak mało co, robi z ludzi wspólnych przyjaciół.

 Nie mogę zapomnieć tego, co przeżyłem.

 Gdyby przyroda przeznaczyła człowieka
do szczęścia, nie dałaby mu rozumu.

 Już się nie boję ciemności i umarłych. To żywi są straszni, dosłownie budzą strach.

 Prawdziwym bogaczem jest ten, kto gromadzi nie złoto, lecz przyjaciół.

 Myśli mają moc, Lia.

 (...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

 Najgorsze w życzeniach jest to, że czasem się spełniają.

 Budzę się i zasypiam z nowym pomysłem samobójstwa.

 Starać się być szczęśliwym,
bo tylko tacy ludzie dają szczęście innym.