Człowiek bez uśmiechniętej twarzy nie powinien otwierać sklepu.

 Samotność czyni z ludzi geniuszów lub idiotów.

 Mój dowcip jest jak twoje nogi [...]. Byłoby egoizmem ukrywać go przed innymi.

 Nie jest łatwo uwolnić się od nitek prawdziwej miłości, gdy raz się przez nią przejdzie, jak przez pajęczą sieć.

 Tylko zły ser z wiekiem nie robi się lepszy. Ale człowiek to nie ser!

 Nie jestem chora, ja tylko wiem że życie nie jest warte życia.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.

 Chwila prawdziwej miłości jest całym celem, sensem i znaczeniem życia.

 W końcu rany po ludziach, którzy odeszli, najszybciej goją się w osiedlowych barach.

 Nagość zaczyna się od twarzy, a bezwstyd od słów.

 Są tajemnice, których komputer nie może przechowywać, bo komputer nie posiada etyki.