Dopiero przegrywając, człowiek dowiaduje się, z jakiego kruszcu został ukształtowany.

 Byli dziećmi czasu pogardy. I tylko pogardę mieli dla innych.

 Tu nie chodzi o miejsce. Tu chodzi o ludzi. Bylibyśmy tacy sami gdzie indziej.

 Nie ma pokoju bez sprawiedliwości,
nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia.

 Była wolna, bo miłość wyzwala.

 Człowiek powinien się uczyć na cudzych błędach, bo sam wszystkich popełnić nie zdoła.

 Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu.

 
[...]miłość nie zamartwia się przemijaniem. I właśnie dlatego ma szansę istnieć.

 Kiedy się kocha kobietę wszystko, co łączy się z jej obrazem, miłość nasza stroi w zalety i cnoty urojone.

 Chciałem wzbudzić w sobie

nienawiść, ale nie potrafiłem.
Prawdziwa nienawiść to dar,

którego człowiek uczy się latami.

 Stworzenie bez serca to istota bez miłości, a stwór nieumiejący kochać to bestia.