(...) mam wstręt taki do hołoty umysłowej, że rzygam.
(...) mam wstręt taki do hołoty umysłowej, że rzygam.
Kto za dużo wyrzuca, rychło nie ma nic!
Nasze języki się zakochały w sobie szaleńczo, wzięły ślub i wyjechały do Paryża.
Każdemu będzie dane to, w co wierzy.
Niezmierna boleść może znaleźć w końcu ujście w gwałcie, ale zwykle przechodzi w apatię...
Do swoich snów człowiek dopiero przez cierpienie dorasta.
Nadzieja jest największym złem, bo przedłuża ludzką udrękę.
Oboje dążyli do wspólnego celu, bo on kochał i pragnął ją wielbić - a ona kochała i pragnęła być uwielbiana
Nasze serca nie są z kamienia. Kamienie mogą kiedyś rozsypać się w proch. Mogą stracić kształt. Ale serca się nie rozsypują. Są pozbawione kształtu, możemy je sobie wiecznie przekazywać, czy są dobre czy złe.
Zabić się to tyle, co dowieść, że mimo wszystko myślało się poważnie.
Nigdy nie kłam, kiedy możesz powiedzieć prawdę.