Rzeczy, które mają znaczenie, zostają z nami, przenikają naszą skórę.

 Przed człowiekiem schronić się można tylko w objęciach drugiego człowieka.

 Uczucia to niezwykle delikatna materia.

 Nie ma ucieczki od bólu; trzeba go oswoić, żeby nie dokuczał.

 [...] umysł nie ogarnia spostrzeżeń zbyt namacalnie i wyraźnie oczywistych.

 Zawieszona między przeszłością a utraconą przyszłością, zaczęła się nieomal dusić.

 Chyba niektórzy ludzie są skonstruowani inaczej niż reszta.

 Zostawić nas z Erikiem to jak wynająć opiekunkę, która spędza czas na ostrzeniu noży.

 Czyja kosa pierwsza, tego miedza szersza.

 Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha,
a gdy nie ma już nic, co można by móc
zaoferować, wciąż daje się miłość.

 Wasz umysł to nie klatka. To ogród. I wymaga regularnej pielęgnacji.