Mój mały człowieczek w transie tworzenia samego siebie.
Serce człowieka ma to do siebie, że z im większych wyżyn spada, tym dotkliwiej pęka.
Człowiek może zagrzebać własne ego tylko do pewnej głębokości. Poniżej tego poziomu cała gra w altruizm stawała się żałosna.
Często kocha się "z przerwami". To znaczy czasem jest tak, że aż brzuch boli i oczy pieką, a czasem jest tak, "że można wytrzymać" i w ogóle myśli się mocno o czym innym.
Tak właśnie powinno wyglądać życie: zwykli ludzie robiący to, co ich uszczęśliwia.
Człowiek, pomijając swoją brzydotę, to najbardziej fascynująca istota na ziemi.
Ciałem można się dzielić, ale duszą zdecydowanie nie.
[...] nawet szczęśliwe numery nie zawsze wygrywają.
Czy kiedy kobieta, która skarży się, że rozpychasz się w łóżku, sprawia, że jesteś szczęśliwszy, niż gdy tuzin innych rozbiera się na twoich oczach, to oznacza miłość?
Zawsze i wszędzie znajdą się ludzie, którzy wszystko widzieli.
