Człowiek nie może się bać,
gdy postępuje właściwie.
Jedno działanie cenniejsze jest od wielu pomysłów.
Gdzie zasadzisz, chłopcze, róże, oset nie wyrośnie.
Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie.
Już w chwili narodzin nosimy w sobie nieuchronność odejścia.
Wszystko musi kiedyś przeminąć, zakończyć się, zniknąć bezpowrotnie, albo przejść do innego wymiaru, nieosiągalnego dla nas, pozostających w tym samym miejscu...
Tak, ale Anna była kimś stałym w niestałości świata, nieprzemijającym światłem w szarym dniu, radością, która nie jest tylko przebrzmiałą muzyką, ale dźwiękiem, którym drga każda chwila życia...
Człowiek ma zawsze przesadne wyobrażenie o tym, czego nie zna.
Nocą, myśli mają nieprzyjemny zwyczaj zrywania się ze smyczy.
Taaa... też cię lubię, mój ty promyczku słońca.
Jeśli marzysz wystarczająco mocno, wystarczająco długo, jeśli przepełnia cię wiara, twoje marzenie się spełni.
Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią, ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą, tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie". Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.
