Po prostu zrób to najlepiej, jak potrafisz... reszta przyjdzie sama.

 Ile spraw ukrywamy przed sobą, choć uważamy się za przyjaciół.

 (...) paranoja to nie tylko stan kliniczny, ale i cecha umożliwiająca przetrwanie.

 Czasem trzeba poświęcić coś mniejszego w imię wielkiego celu.

 Dlaczego owe dawno zasypane i wyschnięte źródła wołają teraz z taką siłą?

 Wokół same bloki -
tu jak labirynt niespełnionych snów.

 Trzeba żywić nadzieję, jak długo się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.

 Zrozpaczone kobiety nie są atrakcyjne. Zrozpaczone kobiety przegrywają.

 Teraz, kiedy już mogę umrzeć, warto żyć.

 Złamane serce nie uchodzi za śmiertelną ranę.

 Sama czuję się bezpieczna. W samotności ból jest mniej intensywny.