
Miłość to słabość, która raz od wielkiego dzwonu triumfuje nad ...
Miłość to słabość, która raz od wielkiego dzwonu triumfuje nad siłą.
Widziała to, czego nikt inny nie mógł dostrzec, słyszała dźwięki niemożliwe do słyszenia, czuła zapachy jakich doprawdy nikt nie czuł.
Prawdziwe uczucia nie miały ceny.
Zabijanie dla pokoju jest jak pieprzenie się dla cnoty.
W życiu spotkasz setki ludzi, ale rzadko uda ci się spotkać Człowieka.
Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.
Nie ufam tym, którzy są przekonani, że mają wielu przyjaciół.
To znak, iż nie znają ludzi.
Mieszkanie bez książki ciemniejsze jest niż bez lampy.
Składanie w ofierze przyjaciół dowodzi braku wychowania.
Jeśli się kogoś kocha, nie oznacza
to od razu, że się go lubi.
Jest się tylko tym, co się pamięta.