Wokół nich rozciągała się stara jak świat teraźniejszość.

 Skoro masz złamane serce, to znaczy, że się starałaś.

 Więcej wiary, a jeśli to nie pomoże, więcej drinków.

 Po Bogu, Shakespeare stworzył najwięcej.

 Mam być szczera czy miła?

 Życie... każda jego sekunda... to wszystko, co mamy.

 Nagle wszystko (a może nie wszystko, może tylko bardzo dużo) zawisło w próżni, w której mogę dostrzec jedynie ciebie. Ja już tak będę jechał do ciebie w nieskończoność.

 (...) starość jest jakoś podobna do dzieciństwa. Człowiek nie ma już wielu obowiązków i spraw niecierpiących zwłoki.
Czas rozciąga się jak guma, a jednocześnie bliskość śmierci sprawia, że każdy moment jest ważny i można rozkoszować się każdą chwilą, kiedy nic człowieka nie boli, co nie zdarza się zresztą tak często.

 Nie płacz tak dużo. I tak w końcu zwycięża miłość.

 To, co przeraża nas w ciemną burzliwą noc, za dnia wydaje się zaledwie interesujące.

 W końcu w życiu jest tak, że nie zawsze właściwe jest to, co właściwe, tylko to, co jest właściwe według tego, kto decyduje.