Lubię ludzi, ale widzę, jak często są fałszywi.

 Wspólne rzyganie, jak mało co, robi z ludzi wspólnych przyjaciół.

 Była już taka zmęczona ludźmi mówiącymi jej, co będzie dla niej dobre.

 Zaopiekuj się moim sercem - zostawiłem je przy tobie.

 Jeśli nie możesz dziś nikogo kochać, przynajmniej postaraj się nikogo nie skrzywdzić.

 Chcąc doznać pełni szczęścia trzeba je dzielić z kimś drugim.

 Słuchaj, kiedyś przechodziłem przez wioskę. Jakiś dziewięćdziesięcioletni dziadunio sadził drzewo migdałowe. „Hej, dziadku! – wołam. – Sadzisz drzewo migdałowe?” A on, zgarbiony, odwrócił się i powiedział: „Tak, mój synu, ja postępuję tak, jakbym nigdy nie miał umrzeć!” „A ja – odparłem – postępuję tak, jakbym miał umrzeć w każdej chwili”. Kto z nas dwóch miał rację, szefie? – Spojrzał na mnie triumfalnie. – Tu cię mam! – powiedział.

 Słowa wypowiedziane głośno często są kłamliwe.

 Przyjacielu, jeśli będzie ci dane żyć sto lat,
to ja chciałby żyć sto lat minus jeden dzień,
abym nie musiał żyć ani jednego dnia bez ciebie.

 Długa choroba rodziców zniechęci najbardziej przywiązanego syna.

 Jak więc wygląda prawda? Tak bardzo jej pragniesz, więc co z tą kurewską prawdą?