Moim prawdziwym obowiązki jest ocalić własne marzenia.
- Człowieku - ozwał się duch - jeżeli masz w piersi serce,
a nie kamień, nie wypowiadaj tych słów bezmyślnych i obmierzłych,
póki się sam nie przekonasz, kim jest i gdzie żyje ten nadmiar ludności.
Czyżbyś miał prawo rozstrzygać, którzy ludzie powinni żyć, a którzy umrzeć?
Być może w oczach Boga mniej zasługujesz na to, aby żyć,
niźli miliony istot podobnych temu dziecięciu biednego człowieka.
Chryste! Że też słuchać muszę, jak marny robak, żerujący na liściu,
uskarża się na nadmiar żywności pośród swych współbraci,
co głodni pozostają w pyle ziemi!
My nie kochamy się – my tylko wytwarzamy miłość między sobą.
Niech zginie świat, byleby stało się zadość sprawiedliwość.
Litość jest to uczucie równie przykre dla ofiarowującego jak i dla przyjmującego.
Nie po to wyprawiamy się w nieznane, aby spotykać podobnych sobie.
Matka powiedziała mi kiedyś, że samotnie nie da się przetrwać - a gdyby nawet jakoś się udało, to nikt nie chce takiego życia.
Któregoś dnia zrozumiesz, że szukasz tego, co już posiadasz.
Nikt nie ma szczęścia u kobiet. Nie
trzeba tylko robić z tego dramatu.
I byłoby to wszystko śmieszne, gdyby nie było takie smutne.
