-Co to jest prawdziwe Ja? - zapytała Weronika. -To kim ...

 Nie myślmy o tym co będzie kiedyś , cieszmy się tym co jest teraz

 Sen to dziwna rzecz. Im bardziej go potrzebujesz, tym trudniej przychodzi.

 Łatwo jest patrzeć wstecz i zrzucać winę na innych, trudniej spoglądać przed siebie i brać odpowiedzialność za swoje decyzje i przyszłość.

 Trochę to trudno wytłumaczyć, ale nie jestem kompletnym psychopatą.

 Szaleństwo od geniuszu dzieli bardzo cienka linia.

 I wiesz, kiedy kochała, to jakby od tego stawała się wyniosła i niedosięgła, stawała się królewska i okrutna. W tej nędzarce było coś, co kazało ją uwielbiać. Od miłości robiła się piękna - tą pięknością, która onieśmiela i zasmuca.

 Nie jestem nieśmiały. Ja po prostu bardzo źle znoszę bliskość innych ludzi.

 -A kim ty jesteś ?
-Najbardziej odlotową istotą na ziemi - odparła z kpiącym uśmiechem - Samicą człowieka.

 Nigdy nie pozwalaj nikomu spoza rodziny wiedzieć, co myślisz.

 Trudno jest czasem zrozumieć drugiego człowieka. Zwłaszcza gdy jest nim mężczyzna.