Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś.

 Jestem artystą, a moje dzieło to Ja.

 - Naprawdę cię kochałem! - wrzasnął.
Raptownie zerwał się z krzesła. -
Kochałem cię, a ty mnie zniszczyłaś.
Zabrałaś mi serce i rozdarłaś je na strzępy. Równie dobrze mogłaś mnie zasztyletować!

 Jeśli nie myślisz, to nic nie mów.

 Czasem dobrze jest zaznać samotności. To zmusza do myślenia. Dochodzi się do wniosków, które w innym przypadku by umknęły.

 Dobro musi być świadomym wyborem,
a nie jedyną możliwością...

 I ten "ktoś" jest przekonany, że wie lepiej. Wkurzające.

 Zazwyczaj można coś powiedzieć o człowieku, widząc, co czyta.

 Nie wiadomo dlaczego, ale wszystko na świecie zaczyna się w poniedziałek.

 Nie mogę zmienić przeszłości.

 Jesteś złodziejem, który skradł najcenniejszy skarb- moje serce.