[...] człowiek automatycznie się uczył, że wszystko, co wolno, jest ...

 Apostoł ludzkości rzadko pości.

 Niszczy nas to co kochamy.

 To nie tak, że nienawidzę ludzi. Ja po prostu wolę, kiedy nie ma ich w pobliżu.

 Myślę, że w ostatecznym rozrachunku należymy do tego, co kochamy.

 Wśród słów nie ma strzelców wyborowych. Liczy się tylko cały oddział.

 Zmarli przyjaciele nie spoczywają w ziemi, ale żyją
w naszych sercach; tak Bóg chciał,
abyśmy nigdy nie byli sami.

 Boli tylko wtedy, gdy pozwolisz, żeby bolało.

 Nie bądź niecierpliwy, przyjacielu, idź ze mną do końca.

 Prawdziwą miarą człowieka jest to, jak po upadku podnosi się z ziemi.

 Znać ciebie i nie kochać, kochać cię, a nie kochać wiecznie - oto dwie rzeczy równie niemożliwe.