Każda nowa więź, jaką sobie tworzymy, jest nowym cierpieniem, jeszcze ...

 (...) przyciągała go niczym ciemny las dziecko, spodziewające się odkryć jakieś skarby w
jego głębinach.

 Większość ludzi ma jakiś kącik w duszy, do którego innym wzbrania dostępu.

 Przecież wszystko kiedyś zniknie. Wszyscy żyjemy, idąc naprzód. Większość rzeczy, które nas otaczają, znika wraz z naszym przesuwaniem się. Nie ma na to rady. Kiedy nadchodzi czas, znikają.

 ... u schyłku dnia, statkiem którym płyniemy, staje się dusza,nie ciało .

 Bywa, iż sobą zdumiewam siebie.

 Od jednej kropli wina cała szklanka wody różowieje.

 Zastanawiała się, jak to jest z niecierpliwością oczekiwać wiosny, zamiast, tak jak ona, jej się obawiać, gdyż radosny nastrój i budząca się do życia przyroda jeszcze wyraźniej podkreślały jej samotną egzystencję.

 Biblioteka stanowi obszar wolnej miłości, ofiarowuje niezobowiązujące romanse, przelotne związki, kapryśne lektury, niekiedy zachwyt, czasem też ułudę, ale zawsze z możliwością szybkiej zmiany, książki sprawiają, że ruchliwa powierzchnia wydarzeń zatrzymuje się nagle. Zatrzymuje się cała rzeczywistość.

 Ona jest różą, która kwitnie pośród pól kukurydzy.

 Nic nie jest już takie samo. Wszystko, co dawniej miało sens, zmienia się.