Mówić do kogoś, kto nie zrozumie, to próbować otworzyć zamek źdźbłem trawy, to kroić chleb gałązką bazylii, wkręcać żarówkę w ptasie gniazdo, wkładać dyskietkę między dwa kamienie. Daremnie.
Pewne rzeczy nigdy się nie zmieniają.
Czułam go w sobie i czułam jego dłonie na piersiach, na pośladkach, dotykał mnie tak, jak potrafi jedynie kobieta. Zrozumiałam wtedy, że jesteśmy dla siebie stworzeni, bo on potrafił stać się kobietą, tak jak ja mogłam stać się mężczyzną [...].
Boję się samotności.
Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.
Ja już dawno zapomniałem jak się uśmiechać.
Ci, którzy głoszą prawdę, są więcej niż przyjaciółmi, są braćmi.
Ludzie tworzą miejsca,
a miejsce tworzy ludzi.
Może właśnie przede wszystkim dlatego płakałam: bo przetrwałam.
Nadzieja i pamięć przetrwają w jakiejś ukrytej dolince, gdzie trawa zieleni się świeżością
Zawsze miałem jedną filozofię- mieć jak najwięcej książek
