Woda nadal przybiera. Błogosławieństwo pustyni, przekleństwo oceanu.

 Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.

 Uroda. Ludzie są nią opętani. Bezradni jak ćmy, które ładują się w ogień.

 Czuję, że coś nas łączy. Czuję, że coś nas wspólnie wkurwia.

 Dotąd nie zdawała sobie sprawy, że zakochanie jest jak krok w przepaść: człowiek leci na łeb, na szyję i nigdy nie wie gdzie spadnie.

 Jedni potrzebują przewodnika, inni idą sami.

 Boże, broń nas od przyjaciół. Z wrogami poradzimy sobie sami.

 Największe szczęście w życiu to pewność, że jesteśmy kochani ze względu na nas samych, albo raczej pomimo nas samych.

 Miłość to anachronizm. jej znak dociera do was, kiedy już wygasa.

 Nadmiar wiedzy jest równie szkodliwy, jak jej brak.

 Prawda nie zawsze jest
taka, jaka się wydaje.