Nagle wszystko (a może nie wszystko, może tylko bardzo dużo) ...

 W ogniu nie ma nic złego... o ile się człowiek do niego za bardzo nie przybliży.

 Są miejsca których nie mogę opuścić.
Pokoje bez drzwi i okien.
Odwieczna klatka z żeber.

 Czas robi swoje, wymazuje nawet pamięć o ludzkich cierpieniach.

 Opinie większości ludzi można porównać do zabaw małych dzieci.

 Jest wiele rzeczy, których nie chcemy wiedzieć o ludziach, których kochamy.

 Jest coś gorszego, niż nie móc dzielić się radością z ukochaną osobą: nie móc jej pocieszyć, kiedy jest smutna.

 Mam taką teorię, że z wiekiem tracimy zdolność do bycia szczęśliwym.

 Normalność to tylko kwestia umowna.

 Nie pozostanie nikt, kto by pamiętał Arystotelesa lub Kleopatrę, a co dopiero ciebie. Wszystko, co zrobiliśmy, zbudowaliśmy, napisaliśmy, wymyśliliśmy albo odkryliśmy, pójdzie w zapomnienie, a to (...) zupełnie straci sens. Może ta chwila nadejdzie szybko, a może jest odległa o miliony lat, ale nawet jeśli przetrwamy śmierć naszego słońca, nie będziemy istnieć wiecznie. Był czas, gdy organizmy nie miały świadomości, i nadejdzie czas, gdy znów będą jej pozbawione. Nie myśl o tym, że zapomnienie jest nieuniknione. Wierz mi, że wszyscy tak robią.

 Większość ludzi nie wystawia nosa poza własną głowę.