Szczęśliwe zakończenie to luksus na jaki może pozwolić sobie fikcja.

 Czytanie to odnajdywanie własnych bogactwi własnych możliwości przy pomocy cudzych słów

 Są myśli, których nie można mi odebrać. Są myśli, których utraty po prostu bym nie zniósł.

 Czasami dowiadujesz się więcej, niżbyś chciała.

 Zabijałaś mnie delikatnie i w końcu to było już zbyt wiele.
Upiłem się whiskey by pławić się w tym, co zrobiłaś. Ale jeśli jest cokolwiek, czemu jestem winny, jest to kochanie Cię zbyt mocno. Jeśli ktoś spyta jak umarliśmy
Nazwij to samobójstwem. Nie zmyślaj, po prostu im powiedz, kochanie to było samobójstwo. Nie owijaj w bawełnę, niech wiedzą.

 Uniesienie ogarnęło serca i zbratały się w tej chwili w miłości dla Rzeczypospolitej i jej Patronki. Za czym radość niepojęta jako czysty płomień rozpaliła się na twarzach.

 Może właśnie na tym polega odwaga - kiedy człowiek już o nic nie dba.

 Nie myśl o miejscach, w których cię nie ma...

 Niech na twym niebie nie będzie chmur, a jeśli będą, to niech mają kolor i zapach róży.

 Ból nie znika. Gromadzi się. Jak śnieg. A przebaczenie to słońce, które go topi.

 "Widziałem najlepsze umysły mego pokolenia zniszczone szaleństwem,
głodne histeryczne nagie,
włóczące się o świcie po murzyńskich dzielnicach w poszukiwaniu wściekłej
dawki haszu,
anielogłowych hipstersów spragnionych pradawnego niebiańskiego
podłączenia do gwiezdnej prądnicy w maszynerii nocy,
którzy w nędzy łachmanach z zapadniętymi oczyma w transie czuwali
paląc w nadnaturalnych ciemnościach tanich mieszkań, płynąc poprzez
dachy miast, kontemplując jazz (...)"