A może jednak nauczyłem się dzięki koszykówce czegoś o życiu: ...

 " Stoimy naprzeciwko siebie...
zamykam oczy i czuję Twój zapach...
zapach miłosci,młodosci,nasz zapach...
Powoli otwieram oczy,słysząc Twój smiech...
i już wiem,
że dawno temu Cię utraciłam..."

 Im wyżej szybujemy, tym mniejsi wydajemy się tym, którzy nie potrafią latać.

 No i w pizdu, wylądował, i cały misterny plan też w pizdu.

 Tylko mój ból jest bardziej niemy niż mój gniew.

 Żadne kłamstwo nie doczeka się starości.

 Słowa nie są sensem czy źródłem są echem - iluzjoniści przedstawiają to zgoła inaczej.

 Życie nie musi obfitować w wielkie wydarzenia. Codzienny obowiązek, prosty i niepozorny, wystarczy,
aby je upiększyć i uszlachetnić.

 Życie nie jest już jej dolegliwością.

 Czasami "przepraszam" to za mało.

 Zaufany przyjaciel zawsze się przydaje.