Wszystko zaczyna wyglądać inaczej, zupełnie jakbym wyszedł z jaskini Platona. ...

 Kiedy przestajemy wierzyć własnym myślom, życie nabiera lekkości.

 Trzeba być silnym, żeby płakać. A jeszcze silniejszym, żeby dać innym zobaczyć te łzy.

 Ja już nie mam siły na nieszczęście, dlatego tak bardzo boje się szczęścia.

 Milcząc wpatrywała się w niego, dopiero teraz uświadamiając sobie, na czym polega tragedia osobista. To jest właśnie to, że gdy całe twoje życie wali się w gruzy, reszta świata nie musi się tym martwić ani nawet wiedzieć o tym.

 Błagam Cię, wysyłaj mi książki,
bo to dla mnie jak chleb,
bez którego nie mogę żyć.

 Zamierzam być supergwiazdą muzyki, zabić się i odejść w blasku chwały.

 Ty w nich chlebem,
a oni w ciebie kamieniem.

 Zamknięta w sobie szukasz ucieczki, boisz się wyjść, boisz się chcieć...

 Nieważne co, byle wzruszało, oczarowywało, przenikało do głębi, budziło dreszcze!

 Nadal masz rodzinę.