Mężczyzna to nieskomplikowane urządzenie – ma tylko jedną dźwignię.

 Miłość jest jak pętla. Początkowo luźna. Później zaś im dalej on odchodzi, tym mocniej zaciskający się wokół szyi powróz czuje ona.

 Los jest okrutny, a ludzie żałośni.

 Jedyne opowiadanie, jakie warto napisać, to krzyk, strzał, wrzask. Opowiadanie powinno złamać czytelnikowi serce.

 Ci, których najbardziej kochamy, potrafią nas najbardziej zranić.

 Czy ja wariuję? Czy tak to się zaczyna? Czy jestem jak ten ręcznik papierowy, który po zmoczeniu rozlatuje się, rozpada? Cienka błonka normalności.

 Każdy z was, młodzi przyjaciele,
znajduje też w życiu jakieś swoje
Westerplatte, jakiś wymiar zadań,
które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś
słuszną sprawę, o którą nie można
nie walczyć, jakiś obowiązek,
powinność, od której nie można
się uchylić, nie można zdezerterować.
Wreszcie, jakiś porządek prawd i wartości,
które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to
Westerplatte. Utrzymać i obronić, w sobie
i wokół siebie, obronić dla siebie i dla innych.

 Szczęście to suma, która się mnoży w tempie podyktowanym przez samo życie.

 ... jeśli nie poświęcasz czasu na rodzenie się, czas zajmuje ci umieranie...

 Czasami wmawiamy sobie to, co chcielibyśmy, żeby było prawdą.

 Miesiąc minął szybko. Wolał nie zostawać na miejscu zbyt długo.