Życie jest skomplikowane, bo inaczej po co byłoby żyć?

 Patrzy przez okno i pyta siebie, dlaczego jedni mają to, co im potrzebne, bez żadnego trudu, tak jakby im się to należało, a inni muszą szukać tego wszędzie, daleko,
w obcych miejscach, wśród obcych twarzy.

 Ludzka podłość - mawiał - jest
lontem czekającym tylko na
odpowiednią iskrę.

 Wspomnij mnie, choćby gdzieś w ciszy i potajemnie. Nie pozwól mi odejść.

 Po moim zniknięciu miejscowi dodali dwa do dwóch. Wyszło im siedem.

 Czasami życie naprawdę przypomina film.

 Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego,
w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? Dlaczego oklaskujemy ten egoizm,
tę miłość własną

 To sztuka wiedzieć, kiedy należy przestać.

 Czymże jest historia jak nie uzgodnioną bajką. (Napoleon)

 Trzeba szanować ludzi i przyjmować ich, jakimi są.

 Nie wolno iść na łatwiznę i nie wolno żyć bez celu.