Ile niewypowiedzianych słów przepadło na zawsze. A może ważniejsze były ...

 Usłyszałam kiedyś, że rzeczywistość nie jest niczym innym jak tylko zbiorowym snem.

 Człowiek nie należy do żadnej ziemi, dopóki nie ma w niej nikogo ze swoich zmarłych.

 Każda osoba ma inny charakter, bądź sobą pochwal się nim. Bo tak się rodzą prawdziwe przyjaźnie...

 W strachu nogi biegną szybciej od myśli.

 Zaniechanie czynu też jest czynem.

 Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.

 Cisza i zapomnienie to rozkoszne formy zemsty.

 Zabijamy wszystkie gąsienice, a potem narzekamy, że nie ma motyli.

 Tylko głupiec sam się poniża, gdy na świecie pełno jest ludzi gotowych uczynić to za niego.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.