Zastanawiałam się, dlaczego życie musi być czasem tak bardzo do ...

 Podobają mi się wielcy, silni i przystojni faceci. Właśnie tacy, przed którymi zawsze ostrzegała mnie mama. Problem z niskimi facetami polega na tym, że kobieta czuje się przy nich jak potężna Amazonka. Zwłaszcza gdy ma się sto siedemdziesiąt pięć centymetrów wzrostu i rozmiar trzydzieści osiem czy coś koło tego. Wielcy mężczyźni są lepsi. Gdy cię obejmą i oprą podbródek na twojej głowie czujesz się jak mała dziewczynka chroniona przed wielkim i złym światem. Zupełnie jakby odtąd nic złego nie mogło się już wydarzyć.

 Będziemy cierpieć tak mocno, jak mocno płonął płomień naszej miłości.

 I wśród tego nieśmiałe życie przemocą wywleczone ze snu.

 Życie nie jest tym, co żyjemy, to co my sobie wyobrazić, że żyjemy.

 Problem nierozwiązany trzeba podzielić na mniejsze kawałki i rozpracować po fragmencie.

 Wygląda na to, że tylko cierpiąc, potrafimy zobaczyć, co jest naprawdę ważne.

 Zrzucał przed nią kolejne maski i stawał się coraz bardziej odsłonięty, a przez to narażony na chłód i kanciastość świata. Trzeba go więc było bronić, ochraniać, ogrzewać słowami i własnym oddechem...

 Cokolwiek ją czekało, wiedziała, że otworzy serce i podąży tam, dokąd ją ono zaprowadzi. A tymczasem będzie po prostu żyć.

 Jasne, gdyby życzenia były dolarami, już dawno dorównałabym Billowi Gatesowi.

 Miłość nie jest prawdziwa,
jeśli żąda się czegoś w zamian.