Kiedy człowiek jest naprawdę zraniony, nie może znaleźć słów.

 Czy to nie przyjemne mieć kogoś, kto tęskni i chodzi, i czeka, i czeka?

 Lubił mówić, że nie pasuje nigdzie i dlatego pasuje wszędzie.

 Dopóki trwa życie, dopóty jest nadzieja.

 Choroba to cena, jaką dusza płaci za zajmowanie ciała, jak lokator płaci czynsz za mieszkanie, w którym żyje.

 A teraz, już prawie o północy pierwszego dnia, wciąż nie śpię, łamiąc swoje postanowienie, żeby kłaść się wcześnie - opóźniam sen, żeby odsunąć nieuniknione nadejście jutrzejszego ranka. Jeszcze jedna próba ucieczki.

 Nic nie jest wieczne, nawet kwiaty. Lubię kwiaty. Są jak ludzie - jeśli odetniesz im korzenie - zwiędną, jeżeli jednak dasz im odpowiednią glebę, słońce i wodę - wtedy będą rosły i zdobiły twój ogród. Poza tym są niepowtarzalne i ładnie pachną.

 O, z tego "Nie ma nadziei" ile masz nadziei!
Taki nadziei brak tworzy nadzieję inną, wysoką tak,
że nawet pycha nie spojrzy dalej, wiedząc, że nie ujrzy więcej.

 Może mi napiszą na grobie: UMARŁ OD NADMIARU ŻYCIA.

 [...] szczęście jest egoistyczne i obywa się bez obcych.

 Odnaleźć sens w czymś, co tak naprawdę nie ma sensu. Żadnego.