Kiedy człowiek jest naprawdę zraniony, nie może znaleźć słów.

 Moje pragnienia są zbyt słabe, nie mogą mną kierować.

 (...) w chorobie nie ma chwały. Nie ma żadnego sensu. Taka śmierć nie jest honorowa.

 Z chorobą jest tak jak ze śmiercią.
Jest faktem. Nie jest żadną karą.

 Kurczowo czepiamy się naszych fantazji, dopóki cena wiary nie okaże się zbyt wysoka.

 Jestem jak przesadzona roślina, której korzenie zostały na starym miejscu.

 Gdyby Bóg chciał, żebyśmy byli równi, to zrobiłby nas równymi.

 Wszyscy tęsknimy za czymś, czego nie potrafimy nazwać, a co tkwi w nas gdzieś głęboko.

 Nie tak wyobrażałam sobie nasze życie. Możliwe, że zbłądziliśmy, ale wolę zbłądzić z tobą, niż z innym dojść do celu.

 Szkoła była miejscem przyjaznym dla rozkrzyczanych, narzekających i jednomyślnych.

 Żyjemy w wieku paradoksów. By utrzymać pokój, prowadzimy wojnę.