- Nie pomagasz mi. Nie możesz przynajmniej wstać? - Myślę. ...

 Kiedy byłam mała, myślałam, że na pewno tak wygląda niebo, sama jasność, biel i nic poza tym. Teraz wiem, że to nie może być prawda, bo białe światło jest złe.

 To jest w ogóle trudne, emocje to trudna część życia...

 Dobrzy są ludzie starzy, a ubrania – nowe.

 Lubię deszcz, bo pada na wszystkich jednakowo.

 - Właśnie zdałem sobie sprawę, że ja ci wyznałem ci miłość, a ty mi nie.

 Świat bez miłości jest martwym światem.

 I coraz większa była/nad moim dniem wieczność.

 Pospieszne ciosy zwykle chybiają celu.

 Jak długo można żyć iluzją, żeby się nie stała rzeczywistością?

 Wstałam, żałując tego, że mnie nie dotknął, świadoma, że jeśli sobie nie pójdę, to ja dotknę jego.