Nie, to lęk przed utratą talentu. Bała się, że już ...

 Bardziej szeptał niż mówił. Jego słowa smagały mnie po szyi, spływały po plecach i piersiach, po brzuchu i udach. Jego małe błękitne oczka i słodki uśmiech paraliżowały mnie.

 W kosmosie nikt nie usłyszy,
że wrzeszczysz jak mała dziewczynka.

 Takie szczęście nie może długo trwać, pomyślał. Jest zbyt wielkie.

 Przyjdź i przypomnij mi, że jeszcze żyję.

 Trafić z deszczu pod rynnę.

 To jest śmierć - przejście od "jest" do "był".

 Jestem heretykiem miłości, moje łzy płoną do Ciebie.

 Wszystko prócz wolności, całkowitej wolności, to śmierć.

 Potrzebne jej było nie moje ramię,
a jakiekolwiek ramię. Potrzebowała nie mego ciepła, a ciepła drugiego człowieka. Poczułem się winny, że ja to tylko ja.

 Uśmiech to bodaj najkrótsza droga do drugiego człowieka.