[...] jest to nieprawdopodobne, byś się nie mylił, jednakże dlaczego ...

 Nieobecność nie oznacza przecież zapomnienia.

 Co zaszkodziło, to nauczyło.

 Byłam dzieckiem, któremu brakowało miłości i poczucia bezpieczeństwa.

 Wyobraźnia to złodziej buszujący w skarbcu trzeźwego umysłu.

 Tacy jak my się, nie poddają, pamiętaj!

 Kiedy się kogoś kocha, czasami trzeba mu wybaczyć.

 Mam taką teorię, że z wiekiem tracimy zdolność do bycia szczęśliwym.

 Cóż może być bardziej cennego od codziennych spotkań z mądrymi książkami.

 Mam wrażenie, że poranki klaszczą. Żeby mnie obudzić.

 Bo przeklinał naprawdę pięknie, jak wkurwiony Szekspir.