Co mnie najbardziej martwi to cały ten czas, który straciliśmy.

 Aby istnieć, człowiek musi się buntować.

 Póki nie ma publiczności, nic nie jest prawdziwe.

 Wszyscy wiemy, że czeka nas śmierć, ale nikt w to nie może uwierzyć.

 Kiedy dobre rzeczy stają się złe, to nie koniec świata.
To tylko koniec świata, który miałeś z jedną dziewczyną.
I ona jest przyczyną tego co się stało, ale teraz przesadza.
A to wszystko przez to, że ona nie chce aby coś się zmieniło.

 Skoro moje ziemskie życie musi się skończyć, niech skończy się obietnicą. Niech kończy się nową nadzieją.

 Szczęśliwy jest ten, kto nie boi się wszystkiego stracić. A nie boi się człowiek, który nie ma nic do stracenia.

 Zła dziewczyna wybiera złego chłopaka. Tak to już jest na świecie. Zwłaszcza gdy dotyczy to tego świata.

 Wydaje mi się, że ludzie są czymś... upadłym, rozpadłym, sparszywiałym, co kiedyś było całe, potężne i piękne... I po prostu to coś... próbuje się znowu scalić.

 Szukam nauczyciela i mistrza
niech przywróci mi wzrok słuch i mowę
niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia
niech oddzieli światło od ciemności.

 Na tej ziemi nie ma nic pewnego; wystarczy, aby los lekko człowieka potrącił, przypadkiem bądź celowo, a wszystko, co mamy i czujemy, nagle zostaje nam odebrane.